Właściwości fizykochemiczne
Białe ciało stałe bez zapachu.
Synonimy
Morphini hydrochloridum, Morphinum hydrochloricum
Postaci leku recepturowego
krople, maści, proszki
Działanie/zastosowanie
Morfina należy do leków przeciwbólowych opioidowych (narkotyczne leki przeciwbólowe). Wykazuje silne działanie przeciwbólowe, odurzające, przeciwbiegunkowe oraz przeciwkaszlowe. Działa depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy i ośrodek oddechowy. Zwiększa napięcie mięśni gładkich, opóźnia opróżnianie żołądka, przez co może powodować zaparcia. Silnie kurczy zwieracz pęcherza moczowego i mięśni gładkich dróg moczowych. Morfina wpływa też na układ hormonalny: obniża stężenie kortyzolu i testosteronu, a zwiększa stężenie prolaktyny. Stosowana jest najczęściej w leczeniu bólu pooperacyjnego, pourazowego, pozawałowego i nowotworowego.
Rozpuszczalność
dobrze rozpuszcza się w wodzie
Gęstość
nie dotyczy
Trudności/ niezgodności
- Morfiny chlorowodorek + bromki = reakcja podwójnej wymiany, nastąpi wydzielenie nierozpuszczalnego osadu. Składniki należy wydać osobno.
- Morfiny chlorowodorek + fenobarbital sodu = cofnięcie dysocjacji, dojdzie do wytrącenia słabego kwasu fenobarbitalu. Składniki należy wydać osobno.
- Morfiny chlorowodorek + jodek potasu = reakcja podwójnej wymiany, nastąpi wydzielenie nierozpuszczalnego osadu. Składniki należy wydać osobno.
Dawka max.
Przykłady recept
Rp.
Morphini hydrochloridi 0,2
Balsami peruviani
Aquae aa 10,0
Eucerini ad 100,0
M.f. ung.
Dodatkowe informacje
nie dotyczy
Źródła
- Karta charakterystyki substancji leczniczej.
- Morfina w bazie DrugBank.
- G. Samczewska, Aptekarz Polski, Receptariusz – Recepturowe maści na rany, 2009.
